INTRODUCTIE
11 Configuratiesystemen
Stelt u zich een bedrijf voor dat zich heeft gespecialiseerd in het ontwerpen en bouwen van huizen, waarbij het uitsluitend gebruik maakt van standaardonderdelen. Potentiële klanten kunnen hun wensen kenbaar maken in de zin van aantallen kamers, oppervlaktes, ligging ten opzichte van elkaar, alsmede de afwerking met sanitair, tegels, keukeninrichting, enzovoorts. Het ontwerp dat op basis van de wensen van de klant wordt gemaakt, wordt in enkele stappen gemaakt. Eerst wordt er een globaal ontwerp gemaakt waarin de hoofdindeling van de woning is te zien. Gaat de klant akkoord, dan zal er een nauwkeuriger ontwerp volgen, waarin aangegeven is hoe met de standaardcomponenten het huis is te bouwen. In een nog later stadium zullen nog een aantal details nader worden ontworpen: waar komen de elektriciteits- en verwarmingsleidingen, wat voor apparatuur wordt er precies ingebouwd, enzovoorts.
Typerend voor ontwerpen volgens deze methoden zijn twee dingen:
er wordt uitsluitend gebruik gemaakt van beschikbare standaardonderdelen
eerst is er een ontwerp op hoofdlijnen dat gaandeweg steeds nader wordt verfijnd.
We spreken in dit geval ook wel over configuratie: het samenvoegen van standaardonderdelen tot een object dat aan gestelde eisen voldoet. In veel situaties hebben we met configuratie te maken: een behandelplan voor een zieke bestaat uit een combinatie van elementaire behandelingen, een beleggingsadvies bestaat uit een combinatie van beschikbare aandelen en obligaties, en ook een kind dat met lego speelt gaat uit van een beperkte verzameling verschillende stukjes waarmee van alles gebouwd kan worden.
In dit hoofdstuk zal een algemeen model gegeven worden voor configuratie. Aan de hand van twee voorbeelden zal worden geïllustreerd hoe configuratie is geïmplementeerd in twee concrete kennissystemen.