SAMENVATTING
12.4 Voorbeelden van diagnosesystemen
INTERNIST-1
, ontwikkeld in de late jaren 70, is een vrij ambitieus kennissysteem voor internisten. Hierin zijn 3550 symptomen, 500 diagnoses en 6500 verbanden tussen symptomen en ziekten en tussen hypothesen onderling gerepresenteerd. Een nadeel van INTERNIST-1 is dat het geen rekening houdt met afhankelijkheden tussen symptomen. Ook met samengestelde diagnosen gaat het systeem niet goed om: INTERNIST-1 breidt stap voor stap een enkelvoudige diagnose uit, maar is niet in staat om eenmaal verklaarde symptomen nogmaals te gebruiken bij het vinden van een tweede ziekte waaraan iemand kan lijden. De opvolger van INTERNIST-1, CADUCEUS, is begin jaren 80 ontworpen en ondervangt deze bezwaren. Het kan de exponentiële explosie die meervoudige hypothesen met zich meebrengen, aan door gebruik te maken van een ziektehiërarchie. CADUCEUS is uitgegroeid tot een voorbeeld voor veel later gemaakte diagnosesystemen.GDE
is een systeem voor diagnose van circuits, ontwikkeld door de Kleer en Williams in de late jaren 80. Het is een goed voorbeeld van modelgebaseerde diagnose, waarbij de structuur van een circuit gebruikt wordt om gedrag te voorspellen en te beredeneren welke combinaties van componenten slecht functioneren. Dit wordt gedaan op een formeel goed onderbouwde manier. Hypothesen zijn in GDE minimale verzamelingen van kapotte componenten. Ze worden berekend als minimaal overdekkende verzamelingen van de zogeheten conflictverzamelingen, waarvan berekend is dat ze minstens een foute component bevatten. Shannon-entropie wordt gebruikt voor hypothesediscriminatie. De aspecten van diagnose waar GDE nog moeite mee heeft, zijn belangrijke richtingaanwijzers voor recent fundamenteel onderzoek naar diagnose.